Hoe komt dat toch dat we het delen van onze emoties en gevoelens met anderen vaak zo moeilijk vinden? En dat, terwijl we allemaal best wel weten dit heel belangrijk is voor een goede gezondheid en een essentieel ingrediënt is voor je relatie.

Laat ik bij mezelf beginnen

Tot voor enkele jaren geleden was ik voor veel mensen een gesloten boek. Als iemand in gesprek was met mij dan deed ik er alles aan om te voorkomen dat het gesprek teveel de diepte in ging. Alleen met mijn man of beste vriendin deelde ik mijn binnenwereld, maar alleen als het echt niet anders kon. Ik kropte alles op, alles beter dan praten over mijn gevoelens en mezelf kwetsbaar opstellen, want dat was eng. Ik vond het moeilijk om mezelf te laten zien. Ook was ik bang dat mensen me zouden veroordelen of afwijzen als ik mijn problemen en gevoel met hen zou delen. Ik verstopte mijzelf achter een vrolijk masker, want dat was veilig.

Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat het niet kunnen uiten van mijn gevoelens, ervoor zorgde dat ik helemaal alleen stond in mijn gevoel en maakte dat ik last had van chronische stress. Uiteindelijk resulteerde dit in zware overspannenheid, waarbij ik uitviel van mijn toenmalige werk als directiesecretaresse……Dat was voor mij het moment dat ik besefte dat het anders moest, het roer moest om! Ik besloot mijn baan op te zeggen en met mezelf aan de slag te gaan met een studie Lifecoaching. Er ging een wereld voor me open! Zie tevens mijn blog ‘je moet eerst jezelf kwijt zijn, om jezelf te kunnen vinden’

Met mijn gevoel naar buiten 

Maar wat was het leren om mijn gevoelens te uiten moeilijk, zeker in het begin! Ineens moest ik mijn gevoelens gaan benoemen en delen met wildvreemden. En, wat voelde ik eigenlijk? Voor het eerst in mijn leven stond ik stil bij wat ik eigenlijk zelf voelde en ik kon dit allemaal maar met veel moeite onder woorden brengen. Ik leerde om mezelf te laten zien en me kwetsbaar op te stellen. Langzaam maar zeker leerde ik steeds beter mijn gedachten en gevoelens te ontdekken, te benoemen en te uiten.

Wat het mij vooral heeft opgeleverd is minder stress. Ik merk dat ik vervelende gebeurtenissen nu makkelijker en sneller kan verwerken door ze te delen; het lucht op! Zie tevens mijn andere blog ‘Maak stress bespreekbaar! Stress voor beginners. Verder hoef ik je vast niet te vertellen dat ook het tijdig en op een goede manier uiten van gevoelens een voorwaarde is voor een goede relatie. Het samen lachen, samen huilen en samen schreeuwen geeft me steun en verbinding. Ook hier heb ik natuurlijk een blogartikel over geschreven ‘Verbindende communicatie is goed voor de relatie’. Wat ik merk is dat sinds ik mezelf meer openstel, mijn gesprekspartners zich op hun beurt ook eerder openstellen naar mij toe, omdat zij mijn gevoelens vaak herkennen bij zichzelf. Ik weet nu dat het juist mijn gevoelens zijn die me zo uniek maken als mens!

Mijn tips voor jou

• Om bepaalde gebeurtenissen te kunnen plaatsen en te verwerken is het belangrijk genoeg tijd aan je gevoelens te besteden. Zoek een rustige plek en onderzoek wat je voelt en waar die gevoelens vandaan komen.
• Schrik niet van je eigen gedachten en bijbehorende gevoelens. Ga er niet tegen vechten, maar ga er in mee. Laat alle remmen los: huil, schreeuw en stamp desnoods met je voeten; je zult merken dat het oplucht.
• Accepteer je gevoelens en laat ze zijn. Het kan pijnlijk zijn en verdrietig, maar weet dat het ook weer voorbij gaat.
• Heb je negatieve gevoelens? Ga dan eens na welke onderliggende behoefte er niet wordt vervuld. Gevoelens ontstaan namelijk wanneer er al dan niet in je behoeften wordt voorzien.
• Geef jezelf eens 3x per dag een smiley en denk daarbij aan de 4 B’s: Blij, Bang, Boos of Bedroefd.
• Kijk ook eens hoe je lichaam zich voelt (gespannen, ontspannen, warm, koud etc.) en waar dat gevoel precies zit in je lichaam.
• Schrijf voor jezelf eens op waar je mee zit. Dit zal je helpen om je gevoelens beter onder woorden te kunnen brengen.
• Schrijf een brief aan iemand aan wie je je gevoelens kwijt wilt. Het helpt je te oefenen om je gevoelens te benoemen en te delen.
• Wanneer je je gevoelens hebt opgeschreven, kan je er voor kiezen dit aan iemand te geven of om het voor te lezen (maar het hoeft natuurlijk niet).
• Deel je gevoelens alleen met iemand bij wie je je veilig voelt en vertrouwd. Bedenk hierbij dat je het zelf ook fijn vindt om er te kunnen zijn voor iemand.
• Geef aan dat je het moeilijk vindt om over je gevoelens te praten; dit vergroot het begrip bij de ander.
• Werk aan je zelfvertrouwen! Je durft meer over jezelf bloot te geven als je niet bang bent om gekwetst te worden.

Herken jij jezelf in bovenstaande?

Zou jij ook willen dat je wat makkelijker over je gevoel kon praten? Vind jij het lastig om je gevoelens te benoemen? En ben jij bang om je kwetsbaar op te stellen? Bang dat mensen je zullen veroordelen of afwijzen? Zou jij je gevoelens graag eerder en beter willen kunnen uiten? Wil jij van denken naar voelen voor een betere balans? Zo ja, dan zou ik je hierbij graag helpen. Speciaal voor jou heb ik een uniek (wandel)coachprogramma ontwikkeld: ‘Gevoelens uiten’. Al wandelend in de natuur of het park om de hoek, gaan we  aan de slag met jouw gevoel. In een natuurlijke en ‘veilige’ buitenomgeving gaan we oefenen om jouw gevoelens te leren herkennen, begrijpen, benoemen, toelaten en ervaren, uiten en reguleren. Neem vandaag de eerste stap en neem contact op voor een gratis en vrijblijvende kennismakingswandeling.

Meer lezen?

In het verlengde van dit thema heb ik meerdere blogs geschreven:

• Eerste hulp voor de binnenvetter
• Emoties blokkeren; als ik toen wist wat ik nu weet
• Maak stress bespreekbaar! Stress voor beginners
• Tips voor partners bij het omgaan met een binnenvetter.
• Verrijk je relatie(s); ontwikkel je emotionele intelligentie
• Emotionele verbinding: een essentieel ingrediënt voor je relatie
• Het leven is Hart

Heb je aanvullende tips of wil je reageren? Laat dan hieronder een reactie achter.

Laten we samen kijken hoe ik je verder kan helpen; zet vandaag die eerste stap!

Lifecoaching

In 2012 kwam Lifecoaching op mijn pad. Lifecoaching heeft mij zoveel gebracht, ik heb zoveel geleerd over mezelf én over mijn medemens. Lifecoaching heeft mij geleerd meer inzicht te krijgen in mezelf (zelfkennis): Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik? Mijn kwaliteiten en mijn valkuilen. Mijn kernwaarden (dat wat ik belangrijk vind). Hoe ik mezelf zie versus hoe anderen mij zien. Mijn behoeften en verlangens. Het herkennen en bewaken van mijn grenzen. Mijn visie, passie, missie. Handvatten voor zelfreflectie (inzicht in eigen gedachten, gevoelens, gedrag en het gevolg hiervan). En nog heel veel meer. Ik heb geleerd om vaker stil te staan bij mezelf, contact te maken met mijn binnenste, met mijn gedachten en gevoelens. En met de woorden die daarbij horen. Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar voor alle inzichten en handvatten die lifecoaching mij heeft gegeven.

Mede dankzij Lifecoaching heb ik de moed gehad om mezelf om te scholen, van (overspannen) directiesecretaresse naar lifecoach. Nu, ruim 10 jaar later heb ik een eigen (wandel)coachpraktijk ‘Coaching in Green’. Ik heb van mijn zwakte mijn kracht gemaakt. Al wandelend buiten in de vrije natuur of het park om de hoek, begeleid ik mijn klanten tijdens de reis van hun leven, wanneer ze zelf de weg even kwijt zijn.