Emoties blokkeren. Als ik toen wist wat ik nu weet.

Heb jij als binnenvetter last van onverklaarbare vermoeidheid of onrust in je lichaam? Ben je ongeduldig en prikkelbaar en gebeurt het steeds vaker dat je zomaar ineens wordt overvallen door heftige emoties? Ja? Dan heb je hoogstwaarschijnlijk een hoop onverwerkte emoties opgespaard. Als geen ander, weet ik dat het blokkeren van negatieve emoties leidt tot uitputting en een van de grootste oorzaken is van stress en burn-out. 

Als binnenvetter heb je verschillende manieren om om te gaan met je emoties. Mijn vorige blog met de titel ‘Eerste Hulp voor de binnenvetter’, ging over het moeite hebben met het uiten van je emoties /gedachten en gevoelens. In dit blog wil ik het graag met jullie hebben over het ontkennen, vermijden, wegdrukken en/of bagatelliseren van je emoties /gedachten en gevoelens.

Van nature willen wij als mens geen pijn voelen. Met elkaar zijn we dan ook experts in het vermijden of wegdrukken van pijnlijke emoties of gevoelens. Natuurlijk zijn er altijd acute situaties dat het hebben van emoties gewoon echt even niet goed uitkomt. Maar, als het blokkeren van negatieve emoties een gewoonte wordt, gaat dit op de lange termijn ten koste van je gezondheid. Als ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik mezelf een hoop ellende kunnen besparen. 

Als ik toen wist wat ik nu weet

Ik was meester verzamelaar als het gaat om het opsparen (lees: blokkeren) van mijn emoties. Het gevolg hiervan was dat ik allerlei onverklaarbare klachten kreeg, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik voelde me continu onrustig en gestrest. Ook had ik chronisch last van mijn rug, alsof er een loodzware deken op mijn schouders lag. Ik spaarde alle emoties op, totdat het op enig moment tot ontploffing kwam. In mijn coaching gebruik ik vaak het voorbeeld van de grote opblaasbare strandbal. Als je een strandbal probeert heel lang onder water probeert te duwen, schiet deze toch op enig moment omhoog. Zo gaat dat ook met emoties die geblokkeerd worden.

Toch was dat blokkeren van mijn emoties een totaal onbewust proces. Ik geloof oprecht dat de woorden ‘gevoel en emotie’ toen nog niet voorkwamen in mijn woordenboek. En niet omdat ik geen gevoelens of emoties had. Ik had alleen (nog) niet geleerd hoe belangrijk ze voor me zijn. En waarom het belangrijk is om er regelmatig bij stil te staan, ernaar te luisteren en het tijdig en op een goede manier te uiten. 

Wat ik wél heel goed kon, was klaar staan voor een ander. Voor een ander voelde ik altijd haarfijn aan wat iemand nodig had. Zowel in praktische zin als ook in emotionele zin. Altijd was ik bezig om het de ander naar de zin te maken. Maar de tijd nemen om stil te staan bij mezelf en mijn eigen behoeften, dat kwam gewoonweg niet in me op. 

Emoties, het woord klinkt zo beladen. Alsof je eerst de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt moet hebben, voordat je emoties mag hebben. In mijn geval kan ik terugkijken op een liefdevolle, beschermende en (vrijwel) onbezorgde jeugd. Wat níet automatisch betekent dat ik nooit gevoelens en/of emoties had. Ook ík heb de nodige pijnlijke ervaringen gehad, waarbij gevoelens en emoties vrijkwamen en welke gevoeld en geuit wilden worden. Ik wist alleen niet hoe…… 

Overlevingsstrategie

Tegelijkertijd heb ik als kind óók geleerd, overigens zonder dat ik me daarvan bewust was, dat mijn eigen behoeftes, verlangens en wensen, niet bovenaan het prioriteitenlijstje horen te staan. Gevolg hiervan is dat ik voor mezelf een ‘overlevingsstrategie’ heb ontwikkeld, waarbij geen ruimte was voor mijn eigen gevoelens en emoties. Al mijn aandacht en energie ging uit naar de ander, want die was belangrijker dan ik. Het blokkeren van mijn emoties heeft ervoor gezorgd, dat ik totaal uit contact ging met mijn lichaam. Hierdoor heb ik echt zoveel waarschuwingssignalen van mijn lichaam gemist, met alle gevolgen van dien……

Wat had ik graag gewild dat er thuis en op school minder druk had gelegen op het presteren. En dat er meer aandacht was geweest voor mijn sociaal emotionele ontwikkeling. In mijn ogen zijn dit levensvaardigheden die even belangrijk zijn als rekenen en spelling, om voldoende voorbereid te zijn op het leven. Gelukkig komt hier nu wel steeds meer aandacht voor, dit zie ik ook op de scholen van mijn kinderen. Maar zeker in vorige generaties waren gevoelens en emoties vaak iets dat zo snel mogelijk moest worden uitgeschakeld. Dit heb ik zelf zo ervaren en ik hoor dit ook regelmatig terug van mijn klanten. 

Uit eigen ervaring weet ik dat als je emoties niet kunt of niet wilt voelen, ze bij je blijven. Emoties gaan namelijk pas weg als ze gevoeld worden. Dit betekent dat je dus eigenlijk continu bezig bent met wegdrukken, en dit kost je zoveel energie. Emoties als angst, verdriet en boosheid verwerk je alleen door ze ongeremd te voelen in je lichaam. En dit voelen doe je door je aandacht te brengen naar je lichaam en datgene wat je voelt, zonder oordeel toe te staan (doorvoelen). 

Het resultaat

Vermoeidheid, onrust, angst, stress en somberheid bepalen niet langer mijn leven. Ik voel me zoveel lichter, vrijer, vrolijker en rustiger. Ik ben beter in balans, kan beter mijn grenzen aangeven en ben een stuk milder geworden voor mezelf. Verder durf ik meer te vertrouwen op mijn intuïtie, waardoor de keuzes die ik maak, meer passend zijn bij wie ík ben en wat ík nodig heb. Ik heb geleerd hoe fijn het is om te voelen en hoe het mij helpt meer in verbinding te zijn met mezelf en de mensen om mij heen. Zo weet ik nu dat emotionele verbinding een essentieel onderdeel is voor je relatie.

Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er best lang over gedaan om meer bij mijn gevoel te komen. Het is een groeiproces waar de nodige tijd, aandacht, vertrouwen en doorzettingsvermogen voor nodig is. De grootste stap is je bewust te worden van hoe het bij jou werkt, en waarom het zo werkt. Zolang als het bij mij heeft geduurd, hoeft het bij jou niet te duren. Ik kan je helpen het proces wat sneller te doorlopen. Ikzelf ben een hele nieuwe weg ingeslagen, van directiesecretaresse naar outdoor lifecoach. Opgeleid als lifecoach & wandelcoach bij het Atma Instituut, loop ik graag een stukje met je mee.

Ben je benieuwd of outdoor lifecoaching iets voor jou is? Herken jij jezelf in mijn verhaal? Samen gaan we samen aan de slag met jouw gevoel. In een natuurlijke en ‘veilige’ buiten omgeving gaan we oefenen om jouw gevoelens te leren herkennen, te begrijpen, te benoemen, te doorvoelen, te uiten en te reguleren. Neem vandaag de eerste stap en neem contact op voor een gratis en vrijblijvende kennismakingswandeling.

Laten we samen kijken hoe ik je verder kan helpen; zet vandaag die eerste stap!

Speciaal voor wie wil leren om makkelijker zijn gevoel te uiten heb ik het coachprogramma ‘gevoelens uiten’ ontwikkeld. Neem gerust een kijkje.

Tip: In het verlengde van dit thema heb ik meerdere blogs geschreven:

• Eerste hulp voor de binnenvetter
• Is het lastig voor jou om je gevoel te uiten?
• Verrijk je relatie(s); ontwikkel je emotionele intelligentie
• Tips voor partners bij het omgaan met een binnenvetter.
• Conflict vermijdend gedrag? Zo kom je ervan af.
• Maak stress bespreekbaar! Stress voor beginners

Herken jij jezelf? Heb je tips of wil je reageren? Laat dan hieronder een reactie achter. 

Lifecoaching

In 2012 kwam Lifecoaching op mijn pad. Lifecoaching heeft mij zoveel gebracht, ik heb zoveel geleerd over mezelf én over mijn medemens. Lifecoaching heeft mij geleerd meer inzicht te krijgen in mezelf (zelfkennis): Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik? Mijn kwaliteiten en mijn valkuilen. Mijn kernwaarden (dat wat ik belangrijk vind). Hoe ik mezelf zie versus hoe anderen mij zien. Mijn behoeften en verlangens. Het herkennen en bewaken van mijn grenzen. Mijn visie, passie, missie. Handvatten voor zelfreflectie (inzicht in eigen gedachten, gevoelens, gedrag en het gevolg hiervan). En nog heel veel meer. Ik heb geleerd om vaker stil te staan bij mezelf, contact te maken met mijn binnenste, met mijn gedachten en gevoelens. En met de woorden die daarbij horen. Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar voor alle inzichten en handvatten die lifecoaching mij heeft gegeven.

Mede dankzij Lifecoaching heb ik de moed gehad om mezelf om te scholen, van (overspannen) directiesecretaresse naar lifecoach. Nu, bijna 10 jaar later heb ik een eigen (wandel)coachpraktijk ‘Coaching in Green’. Ik heb van mijn zwakte mijn kracht gemaakt. Al wandelend buiten in de vrije natuur of het park om de hoek, begeleid ik mijn klanten tijdens de reis van hun leven, wanneer ze zelf de weg even kwijt zijn.