Hulp vragen is voor veel mensen moeilijk, maar wat maakt nou eigenlijk dat we dat niet zo graag doen? En waar zijn we dan zo bang voor?

Hulp vragen

Dat veel mensen moeite hebben met hulp vragen, heeft vaak alles te maken met zelfbescherming. Het is vanuit deze zelfbescherming, die je gedurende je leven nodig hebt (gehad), dat ieder mens bepaalde overtuigingen ontwikkelt.
Maar wat is dat dan eigenlijk een overtuiging? Een overtuiging is iets waar je zelf helemaal in gelooft en wat bepalend is voor hoe jij de wereld in kijkt en vooral ook hoe je naar jezelf kijkt. Meestal zijn deze overtuigingen overigens geheel onbewust.

Ook ik had (en heb nog steeds ……) meerdere van die diepliggende overtuigingen. De overtuiging waar ik in het verleden toch wel het meest last van had was: “Ik mag niet om hulp vragen, want dan ben ik zwak. Ik moet het zelf kunnen”.
Pas tijdens mijn opleiding voor lifecoach werd ik mij bewust van deze belemmerende overtuiging. Achteraf gezien bleek deze heel bepalend voor hoe ik toen in het leven stond. Ben jij je bewust van jouw overtuigingen met betrekking tot het vragen van hulp? Schrijf ze maar eens op: Ik vraag niet om hulp, want dan…………………………………………

Ga hier echt even goed voor zitten, want pas als je je bewust bent van je (belemmerende) overtuigingen, kan je ermee aan de slag. Vervolgens ga je eerst naar de angst die onder deze overtuiging schuil gaat. Waar ben je dan eigenlijk zo bang voor als je om hulp zou vragen? Wat gaat er volgens jou dan gebeuren? Wanneer je die angst kunt zien en erkennen, kan je de overtuiging aanpassen of ombuigen.
En tot slot, vraag jezelf eens serieus af of deze angst nog steeds reëel is en gegrond, of komt hij voort uit een tijd dat je flink gekwetst bent?

Hulp geven

En hoe zit het dan eigenlijk bij jou als iemand anders jou om hulp vraagt? In de praktijk zullen de meeste mensen het alleen maar fijn vinden als ze iemand kunnen helpen die om hulp vraagt. Ja toch? En wees nou eens eerlijk: maakt dat de ander nu zwak of minder de moeite waard? Nee toch? Eigenlijk is het alleen maar heel fijn als iemand aangeeft wat hij nodig heeft, want dan kan jij je hulp hierop aanpassen.

Persoonlijk vind ik het dan ook júist heel sterk wanneer iemand om hulp vraagt! Juist omdát hij aan durft te geven waar hij nu écht behoefte aan heeft en zich kwetsbaar durft op te stellen (in plaats van om de hete brij heen te draaien). Waarom zou dit dan niet voor jou gelden? Ben jij zoveel anders dan de ander? Ben jij zoveel beter of slechter dan de ander dat jij geen hulp kan vragen? Ik kan me niet voorstellen! Bedenk bovendien dat vragen om hulp ook een hele leuke manier kan zijn om iets samen te doen met een ander.

Hulp accepteren

En wat dan als iemand anders jou zijn of haar hulp aanbiedt? Heb jij dan moeite om deze aangeboden hulp te accepteren? Vaak is het zo dat mensen die geneigd zijn om hulp zoveel mogelijk af te houden, dit op den duur ook steeds minder aangeboden krijgen. Hoogste tijd dus om dit te voorkomen!

Maar wat doe je dan als de ander niet zomaar op je verzoek ingaat?
Het allerbelangrijkste is dan dat je heel goed luistert naar het antwoord en dit niet gelijk probeert te zien als een persoonlijke afwijzing. Vervolgens herhaal je in je eigen woorden de argumenten die je van de ander hoort, waarom niet op je verzoek wordt ingegaan. Vertel dan wat je vindt van het antwoord en suggereer de ander zo mogelijk over het verzoek na te denken. En denk ook eens na over alternatieven: wellicht kan je verzoek ten dele, op een ander moment of op andere wijze ingewilligd worden? En wat heb jij zelf te bieden? Wellicht kun je onderhandelen om op die manier te komen tot een win-win-situatie.

Tot slot 

Bedenk dat hulpeloze mensen niet om hulp vragen, die berusten in hun lot. Wanneer je een ander wél om hulp vraagt, neem je eigen verantwoordelijkheid en daar is juist kracht voor nodig!

Kan jij ook wel wat hulp gebruiken, maar vind je het moeilijk om bij een bekende aan te kloppen? Denk dan ook eens aan een (wandel)coach. Zet vandaag die eerste stap en neem contact op voor een vrijblijvende kennismakingswandeling.

Tip: Heb ik je interesse gewekt? Mogelijk zijn dan de volgende twee blogs ook interessant voor jou: ‘Maak stress bespreekbaar! Stress voor beginners’ en ‘Is het voor jou lastig om je gevoel te uiten?’. 

Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie achterlaat!

Gratis tips:

Wil je vaker bericht van mij ontvangen met tips voor een lichter, leuker en eenvoudiger leven? Volg mij dan op Facebook en/of Instagram.

Laten we samen kijken hoe ik je verder kan helpen; zet vandaag die eerste stap!

Lifecoaching

In 2012 kwam Lifecoaching op mijn pad. Lifecoaching heeft mij zoveel gebracht, ik heb zoveel geleerd over mezelf én over mijn medemens. Lifecoaching heeft mij geleerd meer inzicht te krijgen in mezelf (zelfkennis): Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik? Mijn kwaliteiten en mijn valkuilen. Mijn kernwaarden (dat wat ik belangrijk vind). Hoe ik mezelf zie versus hoe anderen mij zien. Mijn behoeften en verlangens. Het herkennen en bewaken van mijn grenzen. Mijn visie, passie, missie. Handvatten voor zelfreflectie (inzicht in eigen gedachten, gevoelens, gedrag en het gevolg hiervan). En nog heel veel meer. Ik heb geleerd om vaker stil te staan bij mezelf, contact te maken met mijn binnenste, met mijn gedachten en gevoelens. En met de woorden die daarbij horen. Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar voor alle inzichten en handvatten die lifecoaching mij heeft gegeven.

Mede dankzij Lifecoaching heb ik de moed gehad om mezelf om te scholen, van (overspannen) directiesecretaresse naar lifecoach. Nu, ruim 10 jaar later heb ik een eigen (wandel)coachpraktijk ‘Coaching in Green’. Ik heb van mijn zwakte mijn kracht gemaakt. Al wandelend buiten in de vrije natuur of het park om de hoek, begeleid ik mijn klanten tijdens de reis van hun leven, wanneer ze zelf de weg even kwijt zijn.